u ssaków
Encyklopedia PWN
smak, zmysł smaku,
zdolność rozpoznawania cech pokarmu za pomocą receptorów (komórek) smakowych wrażliwych na substancje chemiczne rozpuszczone w wodzie.
anat. zwykle drobne, twarde twory osadzone (z reguły) w jamie gębowej większości kręgowców (u człowieka jamie ustnej), głównie na szczękach tego pierwszego odcinka układu pokarmowego, służące do przytrzymywania, odcinania i rozdrabniania pokarmu;
przyrodnik angielski, twórca teorii ewolucji biologicznej, zwanej od jego nazwiska darwinizmem.
etap rozwojowy organizmu zwierzęcego, w którym osiąga on zdolność do rozmnażania się, czyli produkowania komórek rozrodczych (gamet), zapłodnienia i wydania na świat potomstwa.
hibernacja
stan fizjologiczny umożliwiający zwierzęciu przetrwanie okresu zimy przez ograniczenie zapotrzebowania na energię zawartą w pokarmach;
[łac. hiberno ‘zimuję’],
